Het is een zonnige middag als ik met een baseballjack van #CLUBIEMES de rode loper betreedt. De rode loper, ongetwijfeld een overblijfsel van een recente open dag nodigt uit, het vertelt je dat je welkom bent, meer dan welkom zelfs. Het logo van de studievereniging prijkt op de borst van het jack. Toch is het een beetje een rare gedachte, in principe heb ik qua opleiding helemaal niks met #CLUBIEMES, want Digital Business Concepts valt niet onder de overkoepelende opleiding.

Ik merk het vaker, mijn klasgenoten hebben op een paar na niet zoveel met de studievereniging. Misschien juist wel omdat #CLUBIEMES niet uitnodigend is voor een DBC’er of ILS’er. Je voelt je niet aangetrokken en ik dat heel goed begrijpen. Ik heb het geluk gehad dat ik inmiddels voor een kwart Tilburgs praat (alleen het laatste gedeelte van mijn zin, ge wit oit!), dat veel mensen binnen mijn vriendenkring al in dagen in P3 slijten voor ik überhaupt weer ging studeren.

Op het moment dat deze woorden voor mij op het scherm verschijnen is iedereen zijn ziel nog aan het zoeken tussen de containerlading plastic bekers die Prins Carnaval achtergelaten heeft. Het jaarlijks terugkerende fenomeen heeft zoals ieder jaar zijn schade aangericht. Gescheurde kledingstukken, bevuilde onesies en gebroken beeldschermen (en harten) zijn aan de orde van deze woensdag.

Een ander terugkerend fenomeen zijn de verkiezingen. Morgen mogen we weer naar de stembussen… ook jij! Het is een voorrecht waar precies honderd jaar geleden voor gevochten is, toen op een ijskoude winterdag in december 1917 het algemeen kiesrecht een feit werd. Een voorrecht dat miljoenen mensen zouden willen hebben. Van de Filipijnen in Manilla die gebukt gaan onder de ‘War on Drugs’ die nieuwbakken president Rodrigo Duterte aangekondigd heeft. Of de Zimbabwanen die al tientallen jaren geteisterd worden door Robert Mugabe, om over het regime in Noord-Korea maar te zwijgen.

Oftewel Tsjechisch voor Ik ga hard, ik ga lekker, ik ga los! Dat was mijn bedoeling toen ik me inschreef voor de #CLUBIEMES reis met als bestemming Praag. Helaas behoorde ik niet tot de gelukkigen die zich meteen als deelnemer van deze reis mocht noemen, maar de reservelijst was mijn eerste overwinning! Tot mijn grote blijdschap kreeg ik de week erna te horen dat ik toch mee kon dankzij verschillende afmeldingen.

De tijdmachine werd weer afgestoft en bracht ons op dinsdag 27 mei naar de jaren 50. Het laatste #CLUBIEMES feest van dit schooljaar had een reputatie hoog te houden door de vorige feesten. De lat was hoog gelegd, maar de vetkuiven en opgestoken haren waren nog veel hoger!

The Delicious 50's

De tijd van de vetkuif. De tijd van Rock 'n Roll. De tijd van stijliconen zoals Marilyn Monroe, Elvis en Marlon Brando maar ook de tijd van Pin-up Girls, Drive-in theaters en Cotton Candy! Voor de mannen een dikke Amerikaanse Chevrolet, voor de vrouwen een polka dot dress. Met weemoed denken nu nog steeds vele mensen terug aan 'die goede oude tijd', the Fifties.

Een nieuw jaar, een nieuwe interne commissie, vier nieuwe feesten. Tijd voor iets nieuws! We verwisselen het nieuwe voor het oude en nemen jullie mee een tijdmachine in. De tijdmachine van ‪#‎CLUBIEMES‬.‬‬‬ Zo kondigde de nieuwe interne commissie zich aan. Het eerste feest had het thema Interbellum, Into the Great Roaring Twenties. Nou, die tijdmachine was aanwezig!

Op dinsdag 25 februari stond Giel Beelen geprogrammeerd in de derde IEMES-week van dit schooljaar. Giel zou Giel niet zijn als hij zijn eigen plan zou trekken, dus had hij deze dinsdag uitgeroepen tot blue Monday. Juist ja. Met zijn blauwe shirtje en blauwe colbertje zal hij zijn dag vast en zeker begonnen zijn met het nummer Blue van Eiffel65, zeker een aanrader om te luisteren. Maar goed, een volle zaal zat klaar om te luisteren naar een van Nederlands bekendste ochtendstemmen.

Er was eens een ACI Graduation Night 2014. Op een donkere donderdag in februari, klokslag 22.00 uur, kon de poort van Dudok opengemaakt worden door eenieder met zijn of haar bemachtigde sleutel. Wat er achter deze poort bevond was nog een groot mysterie, maar dat het een groot feest zou worden, dat was duidelijk...

Wij nemen afscheid van onze drie musketiers, onze kwik, kwek en kwak, onze blog helden! Uiteraard hebben zij een afscheidswoord voor ons  zoals alleen zij dat kunnen verwoorden, elk in hun eigen stijl. Maar wij houden contact, uit het oog maar nooit uit het hart.

We keken er al weken, zo niet maanden naar uit: de ACI Graduation Night. Hét eindejaarsgala dat aan het begin van het jaar gehouden wordt. Volgt u het nog? Ik wel. Althans, nú wel weer. Vorige week donderdag, 24 januari, was dat wel anders…